Τον Μάιο του 1852 ο Παπουλάκος ευρισκόμενος στη Λακωνία εν μέσω φανατικών οπαδών του αλλά και ενόπλων Μανιατών, προφανώς αισθάνθηκε ασφαλής και δυνατός. Αρνήθηκε τη μετάβασή του στην Αθήνα και την ακρόαση του στην Ιερά Σύνοδο και σαφέστατα εξύφαινε τα σχέδιά του για «να σώσει την πατρίδα, το λαό και την πίστη».
Έτσι λοιπόν έπεψε πολεμικό διάγγελμα στον Όθωνα με το οποίο συνοπτικά περιγράφει τις αντιλήψεις του αλλά με περισσή ασυναρτησία, ασάφεια και αγραμματωσύνη λόγω της αμάθειάς του. Το έγγραφο αυτό διέσωσε ο ιστοριογράφος Άννινος διατηρώντας την ορθογραφία και τη σύνταξή του. Είναι χαρακτηριστικές οι ακόλουθες περικοπές. «Από το 1830 έως τα 1852 την μπίστιν μας τη χάσαμε, διατή μας το έδοσες εγγράφως δια χειρόν σου δια να φυλάξης την μπίστιν μας… Εσταθίκαμε και εμολύναμε τη Άγιον Ευαγγέλιον του Αφεντού μας Χριστού, με τους όρκους … η μεγαλιώτη σου πως έχει χωριά παπά εις, την μπίστιν σου και χωριστά η Βασίλισσα… θέλομεν τον Δεσπότη μας να είναι ανεξάρτητος και να μην τον ορίζει η Σύνοδος… Θέλομεν να βάλωμεν διδασκάλους κοινούς με τον ωκτόηχον και με το ψαλτήριον και με τους Αποστόλους μας και όσα βιβλεία όπου εσύνθεσαν οι προπατορές μας. Ελληνικούς και Αλλιλοδιδακτικούς Διδασκάλους δεν τους θέλωμεν…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου