Ο κατά την Ιερά Σύνοδο «αναδειχθείς κήρυξ και απόστολος αυτοχειροτόνητος» Χριστόφορος περιήλθε όλους τους νομούς και τις επαρχίες του Μωρηά αλλά και στα πλησιέστερα νησιά του Αργοσαρωνικού, Ύδρα και Σπέτσες, όπου και απέκτησε, ιδιαίτερα στις Σπέτσες, φανατικούς οπαδούς.
Τον Μάιο του 1852 δρώντος του Χριστόφορου στη Λακωνία, η Ιερά Σύνοδος απέστειλε στον ιερό κλήρο και το λαό εγκύκλιο που αργότερα κοινοποίησε πανελλαδικά για συνετισμό. Καταγγέλλει τον Παπουλάκο ότι «… λήρους ασέμνους και σκανδαλώδεις εξερευγόμενος διαστρέφει δι αυτών τη γνήσιαν του Θείου Ευαγγελίου Διδασκαλίαν καθιστών αυτήν νυν μεν γελοίαν, νυν δε ως πολεμίαν εις τα παρ’ ημίν καθεστώτα … εμπνέων εις τας κεφαλάς των απλουστέρων ιδέας τω όντι Αντιχριστιανικάς και Αντίθεους…». Κηρύσσεται δε αυτός «… ως αντάρτης της Εκκλησίας, ως αδόκιμος και απόβλητος…». Άξια παρατήρησης είναι μεταξύ των άλλων και η υπογραφή του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Βαρθολομαίου.
Η εγκύκλιος αυτή εξόργισε και φανάτισε τον Παπουλάκο και τους οπαδούς του. Διέδωσαν ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας δια της εγκυκλίου καταργεί το βάπτισμα προ του εικοστού έτους της ηλικίας, το άγιο μύρο, τις νηστείες και τις εικόνες από τους ναούς. Στις Σπέτσες μάλιστα 3.000 πολίτες προέβησαν σε βανδαλισμούς και βιαιότητες τόσο στο επαρχείο Σπετσών όσο και στην οικία του εκκλησιαστικού επιτρόπου, απειλούντες μάλιστα να υψώσουν τη ρώσικη σημαία στο νησί και να αυτονομηθούν. Ανάλογες ταραχές συνέβησαν και στο Κρανίδι τον Ιούλιο του 1852.
Το φθινόπωρο του 1852 ο Χριστόφορος περιόδευε στη νότια Πελοπόννησο(Μεσσηνία – Λακωνία). Οι οπαδοί του θεωρούσαν πλέον αυτόν Άγιο και θαυματουργό. Οι λόγοι του … εγίνονταν καθαρά πολιτικοί. Ο τότε νομάρχης Μεσσηνίας Ραυτόπουλος σε έγγραφό του στο Υπουργείο Εσωτερικών καταγγέλει «δημεγερσίας και συνομωσίας κατά των καθεστώτων» υπό του Παπουλάκου και διαπιστώνει ότι «…διόλου πλέον δεν εδίστασα ότι τον πλάνον αυτόν τον διέπει χειρ αφανής, διευθύνουσα σχέδιου καταχθόνιου… ανάπτων την πυρκαϊάν της στάσεως…».
Με ορμητήριο τη Μάνη ο Χριστόφορος απειλούσε να εκστρατεύσει εναντίον των Αθηνών με «20.000 ανθρώπους» ακόμη δε και εναντίον της Κωνσταντινούπολης με τη βοήθεια των Ρώσων, κατά τις εκθέσεις της αστυνομίας, των επάρχων και των Νομαρχών της περιοχής.
Ο ενθουσιασμός και η μανιακή φρενίτιδα τυφλής πίστης του λαού στο νέο προφήτη είχε υπερυψωθεί. Έξι χιλιάδες ανδρών, γυναικών και παιδιών συνόδευσαν τον προφήτη στο χωριό Μαυροβούνι του τότε Δήμου Αβίας. Ο τότε νομίατρος Μεσσηνίας σε επιστολή του στο Νομάρχη αναφέρει τερατολογίες που φανάτιζαν τους οπαδούς του Χριστόφορου κατά τα κηρύγματα του ιδίου. Έτσι σε αντίτυπο της οκτωήχου το τροπάριο «Αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμα σου …» ανέγραφε από τυπογραφικό λάθος «Αγγλικαί…». Άρα τούτο ως έλεγε ο Χριστόφορος ήταν επίβουλος ενέργεια των Λουθηροκαλβινιστών να αλλοιώσουν την πατρώα πίστη.
Έτερο τυπογραφικό λάθος του στίχου «Αινείτε τον Κύριον…» σε άλλο βιβλίο, που το Αινείτε αναγράφονταν Αρνείτε, καταγγέλλονταν από τον Χριστόφορο ως έτερο αποδεικτικό στοιχείο αλλοίωσης της πατρώας πίστης από τους Άγγλους και τον Όθωνα με συμπαιγνία όχι μόνο της κυβέρνησης Κριεζή αλλά και της αυτής ταύτης της Ιεράς Συνόδου του Βασιλείου της Ελλάδας.
Σημειώνουμε ότι η μανιακή φρενίτιδα για το νέο προφήτη στη Λακωνία δεν είχε συμπαρασύρει μόνο τους ορεινούς κύρια Λάκωνες και Μεσσήνιους, αλλά και το σύνολο σχεδόν του ιερατείου της περιοχής. Ο επίσκοπος μάλιστα της Ασήνης γέρων Μακάριος ήταν στην πρώτη γραμμή των οπαδών και προστατών του προφήτη. Τα αρχεία της εποχής μάλιστα θεωρούν τον Μακάριο φιλόδοξο, που είχε πειστεί από τις υποσχέσεις του Χριστόφορου να ανακηρυχθεί Πατριάρχης της ελεύθερης Ελλάδας, μετά την επικράτηση του στο πανελλήνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου